Yazık oldu. Rahmetli Sabri Uğur dönemindeki açılış gününü ve devamını hatırlıyoruz da bırakın ilk ve tek olmasını… Güzeldi, canlıydı, doluydu… Şehrin yürüme mesafesinde ulaşılabilen butik AVM’siydi ve küçük olup rahat gezinilebilirliği en büyük avantajıydı. Çünkü büyük AVM’ler yorar insanı, enerjisini çeker. Geziyor musunuz, yorgunluktan piliniz mi bitiyor belli olmaz çünkü. Yaylada ilk yıllarda gözbebeği bir AVM idi şehir için. Hatta sonradan yapılan otel ve ek tesisleri de şehre renk, değer ve güzellik katan, olması gereken gayet güzel eklentilerdi. Ama tümüyle yanlış idare ve pandeminin de tuz biber ekmesi ile; şehrin öte yanına Esas 10’un açılmasıyla Yaylada, elindeki büyük, güzel ve müşteri çeken markaları kaptırdı, kaçırdı. Kaptırdı mı, kaçırdı mı muamma çünkü akıllı bir işletmeci ne Boyner’in ne de diğerlerinin gitmesine göz yumardı, hele Migros bile gitti ya! Çıkan markaların yeri aynı değerde doldurulamadı. Bir de üstüne pandemi sonrası başlayan şehir dedikoduları.. Büyükşehire devir falan… Oraları da ayrı muamma ve neden, ne gerek var soruları siyasetin kendi kafasına göre aldığı kararlar… Bilinmezlik diyarında keşke orası yine AVM olarak başka bir güçlü firmaya verilse… Çünkü yine dedikodular doğru çıkar da orası herhangi bir kamu kuruluşuna tahsis edilirse yapılacak tadilat masrafını düşünmenin hayali bile cihana değer! “Ne gerek var bu kadar masrafa” diye sormak ise her kentlinin hakkı. Velhasıl… Yaylada’ya yazık oldu. Yazık edildi. Şu an içinde Teknosa ile Mavi dışında birkaç mağaza ile yanılmıyorsak fast food olarak da KFC kaldı. Aslında kiracı işletenler çıkmasalar hukuken Yaylada’nın yapabileceği pek de bir şey yok… Çok çok uğraşması lazım hukuken. Çünkü imzalanan sözleşmeler tümüyle şu an için kiracılar lehine… 2031’e kadar belediye ile akdedilen sözleşmeyi bir kenara koyun, bildiğimiz kadarıyla sözleşme şartlarına göre hiçbir kiracısına yazılı bildirim bile yapmadı Yaylada. Lakin güzel markaların bir kısmı Esas 10’a, bir kısmı da Avlu 2.etaba gidip yerleri de doldurulamayınca n’oldu? Müşteri ayağını çekmeye başladı, cirolar düştü, AVM yönetimi önemsemedi, kapalı kapılar ardında ne olduğu bilinmediğinden kalanlar yıldı, çaresizlikten onlar da boşatmak, kapatmak, çıkmak zorunda kaldılar… Şu an iki elin parmakları kadar dükkan var ya da yok… Onları da ikna ederek Eylül sonuna kadar çıkarmaya çalışıyorlar. Çıkmasalar n’olacaktı?.. Bir ton hukuki şenlik! Orasını da geçelim… Şehrin en güzel yerindeki butik AVM şu an ıssız… Cinemaximum gibi harika sinema salonları da yok… Kala kala Esas 10’daki tek sinema kaldı. Salonu çok diye yeter mi Balıkesir’e? Sonuç itibariyle Balıkesir merkezinde başka sinema yok gidebileceğimiz. Dahası ne; hazin işte! Üzülüyor insan bir kentli olarak… O kadar yatırım… Hayalet AVM’ye döndü ya… Capri, açılıp kapanınca “Balıkesir’e verdiğimiz rahatsızlıktan özür dileriz” diye son ilanla veda etmişti kente. Yaylada hiç de rahatsızlık vermemişti. Yaşamalıydı! Ama yaşatılamadı ya, ona yanarız!